prawie równie dobrze jak ona. Trzymali swój związek w ścisłej tajemnicy. Jedyną osobą, która wiedziała o ich romansie, był właśnie Daniel Firth. Chad potrzebował wtedy jego pomocy. R S Daniel krył go, gdy ten wychodził wieczorami spotkać się z Willow. Czy Daniel wyjawił ich tajemnicę przybranej matce? Ciało Willow pokryła gęsia skórka. Pani Caird na pewno przypomni sobie wszystkie szczegóły dotyczące jej osoby. Tymczasem Willow nie miała wyboru. Musiała mieszkać pod jednym dachem z chodzącą bombą zegarową, która, jeżeli wybuchnie, na zawsze zmieni jej życie. R S ROZDZIAŁ CZWARTY - Ach, tutaj pani jest, panno Tyler! Było popołudnie następnego dnia, dzieci korzystały z poobiedniej drzemki, a Willow rozwieszała w ogródku pranie, gdy usłyszała wołanie doktora Galbraitha. Nogi się pod nią ugięły. Scott szedł w jej stronę, a ona, nie wiedzieć czemu, zastanawiała się, jak by to było znaleźć się w jego ramionach. Czyżby całkowicie postradała zmysły? Doktor Galbraith wyraził się dostatecznie jasno. Życzył sobie, by jego niania była szarą myszką i wiadomo, co miał na myśli. W jego życiu nie było miejsca na kobietę zainteresowaną bliższą znajomością. A ona... Wcześniej nie interesowali jej mężczyźni, ale gdy chodziło o Scotta... Cóż, najwyraźniej traciła zdrowy rozsądek. - Przyjechała moja szwagierka - oświadczył. - Camryn Moffat. Wybieramy się do klubu pograć w golfa, ale Camryn zgodziła się zająć dziećmi przez pół godziny, bym mógł się przekonać, czy dobrze prowadzi pani samochód. Jego oficjalny ton sprowadził Willow z powrotem na ziemię. - Jaki samochód? - spytała, osłaniając ręką twarz przed oślepiającym słońcem. R S - To stary samochód mojego ojca. Nie był używany, odkąd rodzice opuścili Summerhill. Oddałem go w zeszłym tygodniu na przegląd. Może go pani do woli używać, by wozić dzieci, czy jeździć nim do domu, gdy ma pani wolne, ale najpierw chciałbym, żebyśmy się nim razem przejechali. - Chce się pan upewnić, czy siadając za kierownicą, nie przeradzam się w pirata drogowego? - zaśmiała się. - A tak jest? - Przekona się pan na własnej skórze. - Spojrzała na niego przeciągłe. Był upalny letni dzień i Willow ubrała się odpowiednio do warunków pogodowych, ale spoglądając teraz na swoje krótkie spodenki i obcisłą bluzeczkę na ramiączkach, nie była pewna, czy to odpowiedni strój na przejażdżkę z pracodawcą. - Tylko się przebiorę - wyszeptała. - Nie widzę takiej potrzeby. Willow czuła, że wygląda dziś szaro i nijako, chociaż właściwie to dobrze, w końcu jak inaczej miałaby się ubierać szara