odzewem. Widziała to po jego oczach. Choć nic nie powiedziała, jedynie jego imię, zdradził ją głos. Nie chciała go urazić, ale nie ma innego wyjścia. Lepiej trochę pocierpieć, niż żałować przez całe życie. Nie może dopuścić, by Pierce popełnił wielki błąd. Bo tak by było, gdyby się zgodziła. Gdyby poszła za głosem serca. Jeśli teraz to przetnie, ocali go, choć on nawet nie będzie o tym wiedział. Widziała gniewne błyski w jego oczach. To nawet lepiej. Woli, że jest zły, niż gdyby cierpiał. - Amy, naprawdę nie chcesz spróbować? Chcesz to odrzucić, nie dać nam szansy? Nie mogę w to uwierzyć. Ile by dała, by powiedzieć „tak"! Pójść śmiało przez życie, ręka w rękę! Jednak nie może tego zrobić. Nie chce zakosztować czegoś, co zaraz miałaby stracić. Bo tak się stanie, gdy Pierce dowie się wszystkiego. A ona nie czuje się na siłach, by stawić czoło prawdzie 0 swojej przeszłości. Za bardzo ceni i szanuje Pierce'a - 1 zależy jej, by on też ją szanował. A zatem musi dalej brnąć w kłamstwa, choć nie jest w tym dobra. Nigdy tego nie robiła. Jednak musi, by nie ranić go jeszcze bardziej. No i by prawda nie wyszła na jaw. Inaczej nie będzie mogła spojrzeć mu w oczy. - Nie chcę - powiedziała. Była spięta jak jeszcze nigdy. - Wiesz, że mam swoje plany, jasno wytyczoną drogę. Nie chcę tego odrzucić dla kilku upojnych pocałunków. - Dla ciebie to tylko tyle? Twarz mu pociemniała. Amy zmusiła się, by wytrzymać jego spojrzenie. Pierce był zdegustowany i rozczarowany. Ale nie tylko. Było mu bardzo przykro, czuł się głęboko dotknięty. Wszystko przez jej kłamliwe słowa. Jej serce ściskało się boleśnie. - Nie mów, że to, co oboje czujemy, i to od pierwszej chwili, kiedy się poznaliśmy, jest czymś nieistotnym, czymś bez znaczenia. Amy nie mogła wydobyć z siebie głosu. Nie odezwie się, póki dokładnie nie obmyśli odpowiedzi. - Dzięki tobie zupełnie inaczej patrzę na wiele rzeczy -ciągnął Pierce. Wstrzymywała dech i milczała. Jedyne, co